Zamek krzyżacki w Ostródzie był wielokrotnie burzony i palony. Jak wynika z kronik, około 1300 roku był pierwszą warownią prokuratorską położoną w widłach Drwęcy. Następnie, jako nową budowlę obronną, wzniesiono go w latach 1350–1370. W 1381 roku znajdowały się w Ostródzie już dwie budowle zamkowe: stara i nowa, które jeszcze w tym samym roku zostały spalone przez wojska księcia litewskiego Kiejstuta.

Losy zamku były burzliwe, a jego właściciele wciąż się zmieniali. Po bitwie pod Grunwaldem zamek stał się własnością księcia Janusza Mazowieckiego, który otrzymał go od króla Władysława Jagiełły. W 1629 roku należał do króla szwedzkiego Gustawa Adolfa. W latach 1633-1639 zamkiem zarządzał książę Jan Chrystian, śląski Piast. W 1788 roku na skutek pożaru miasta zniszczeniu uległo wschodnie skrzydło budowli.

Od 21 lutego do 1 kwietnia 1807 roku w ostródzkim zamku mieszkał Napoleon Bonaparte. XIX wiek to z kolei czas, gdy zamek pełnił siedzibę starostwa, sądu oraz mieszkań dla urzędników. W 1945 roku został spalony przez Armię Czerwoną.

W 1974 roku rozpoczęła się jego odbudowa. Dziś w zamku znajduje się Centrum Kultury oraz muzeum z galerią.

(MW / Fot. Pixabay / CC0)